Historia kliniku urologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Uniwersytecka Klinika Urologii należy do prestiżowego grona europejskich ośrodków urologicznych o wieloletniej historii i tradycji. Warszawskie środowisko urologiczne w okresie powojennym wyróżniało się wybitną chęcią nadania urologii właściwej rangi wśród dyscyplin medycznych oraz ostatecznego wydzielenia tej dziedziny z chirurgii ogólnej. Dzięki temu stołeczna Klinika jest jedną z najstarszych w Polsce, zaś nieustanne zaangażowanie jej pracowników pozwala pozostawać Ośrodkowi w ścisłej czołówce polskich i europejskich Klinik urologicznych.
Klinika Urologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego mieści się w Szpitalu Klinicznym Dzieciątka Jezus. Jest to jedna z najstarszych, funkcjonujących wciąż placówek szpitalnych. Szpital powstał z inicjatywy misjonarza Piotra Gabriela Baudouina w 1732 roku. Początkowo zajmował pomieszczenia przy ulicy Krakowskie Przedmieście, funkcjonując pod nazwą „Dom Podrzutków”. Po kilkunastu latachszpital przeniesiono do budynku przy obecnym placu Powstańców Warszawy (wówczas plac Warecki) i zmieniono – na mocy dekretu króla Augusta III – nazwę szpitala na „Szpital Generalny Dzieciątka Jezus” w 1758 roku. W obliczu szybkiego rozwoju Warszawy, pod koniec XIX wieku rozpoczęto budowę nowej siedziby szpitala przy ulicy Lindleya, która zaczęła funkcjonować w 1901 roku i nieustannie funkcjonuje w tym miejscu do dziś.
Urologia to dział medycyny i nauki o schorzeniach i wadach rozwojowych układu moczowego u kobiet i moczowo-płciowego u mężczyzn, o ich przyczynach, rozpoznawaniu i leczeniu. Zajmuje się zarówno leczeniem operacyjnym, jak i zachowawczym. Urologia jest ściśle związana i innymi dziedzinami medycyny: onkologią, nefrologią, ginekologią, chirurgią i endokrynologią.